Butkanda

Ayubowan,

Daar zijn we dan weer met denk ik één van mijn laatste reisverslagen. Over iets minder dan drie weekjes ga ik lekker vakantie vieren en laat ik mijn laptop in de kast. Helaas heb ik nog veel opdrachten voor school te doen en weet ik niet of ik dit voor de vakantie af kan en zal krijgen.

We zijn de afgelopen week veel bezig geweest met de interviews van onze filmopdracht. Zo hebben we Hèlene gefilmd over het onderwerp weerbaarheid en cultuur, een jongen over de ontwikkeling en de betekenis van Hellabeem door de jaren heen en een aantal hebben iets verteld over het geleerde van de PMT lessen die wij hebben gegeven. Aangezien de meeste jongens moeilijk Engels praten, weet je niet precies of ze wel relevante informatie zeggen in het Singalees. We moeten dit allemaal vertalen en ondertitelen in de film wat ons nog veel werk gaat kosten. Gelukkig hebben we onze tolk Sameera die ons altijd heel goed helpt!
Uiteindelijk monteren we al het beeldmateriaal in een film die de impact van de PMT op de jongens en de meiden laat zien. Volgende week ronden we de interviews af en kan het monteren beginnen, wat erg veel tijd gaat kosten! Wel is het leuk om de vooruitgang te zien die de jongens en de meiden hebben geboekt. Ook proberen we de impact zoveel mogelijk in beeld te krijgen door het begin en eindpunt met elkaar te vergelijken.

Deze week was het erg vochtig weer op Hellabeem, het is dan niet per se heel warm, maar je zweet je een ongeluk. Hierdoor had ik de hele week erg last van hoofdpijn wat niet zo'n pretje is als je stage moet lopen. Gelukkig bestaat er de paracetamol en kunnen we water uit de kraan drinken!

Met de weerbaarheidsles hebben we hulp vragen als onderwerp behandeld. Vanwege de beperking van de meeste jongens is het van belang om hulp te vragen. Iedereen vraagt wel is hulp, alleen is het belangrijk dat ze leren om dit op een positieve manier te doen. Help me of Please, can you help me zijn al twee hele verschillende dingen. Door middel van een haast onmogelijke activiteit hebben we ze laten inzien dat hulp vragen juist goed is om te doen!

Woensdags hebben we weer een les zelfverdediging gedaan. We hebben vooral veel herhaald van vorige week en een aantal nieuwe trucs geleerd. Herhaling is belangrijk, omdat de meeste jongens het anders vergeten. De stagebegeleider wil dat de fysiotherapeut met deze lessen doorgaat zodat de nieuwe studenten dit weer kunnen oppakken.Met de meisjes zijn we nu ook begonnen met het aanleren van een aantal trucs om jezelf te verdedigen. Voor de meiden is weerbaarheid en zelfverdediging nog net iets belangrijker, omdat ze in de cultuur best wel worden weggestopt.

In het weekend zijn we met Jan en Hèlene mee geweest naar hun vakantie huisje in Butkanda om sinterklaas te gaan vieren. Vrijdags kreeg ik een briefje van het postkantoor dat er een beschadigd pakketje was aangekomen. Aangezien ik pepernoten verwachtte zijn we hier speciaal voor omgereden, zonder pepernoten geen sinterklaas natuurlijk! De reis duurde zo'n 2,5 uur met een mooi uitzicht over het berglandschap. Helaas horen er bij de bergen ook veel scherpe bochten waardoor ik erg misselijk was geworden. Gelukkig hielp een stop in de frisse lucht en kwam ik fit en al aan bij het huisje. Het was een erg leuk huisje midden de bergen waar je echt even tot rust kunt komen. Het doet me denken aan de weekendjes weg met ons gezin in Volendam, Drenthe en Friesland (zonder de bergen dan natuurlijk). Het geeft je een beetje een Nederlands vakantie gevoel. Ik was wel erg benieuwd wat er in mijn pakketje zat. Mijn gezin heeft me weer heerlijk verwend met kerstspulletjes, pepernoten en lekkere dingen waar ik ze natuurlijk heel dankbaar voor ben :)

Helaas was het weer zaterdag niet zo mooi waardoor het erg mistig was. We zijn toen met de auto een heel stuk wezen toeren en hebben lunch gehad bij een resthouse in Rakwana. 's avonds stond er pakjes avond op de planning, de Nederlandse traditie moet natuurlijk wel worden hooggehouden. Deze week hadden we al lootjes getrokken en moesten we voor je lootje een mooi gedicht schrijven. Het was een erg gezellige avond met leuke gedichten, spelletjes, een borrel en natuurlijk de pepernoten! Nu heb ik toch nog een beetje een Sinterklaas gevoel gehad, dit zelfs in een tropisch land. Wel vond een bloedzuiger het deze avond zo leuk om op m'n been te gaan zitten. De onderkant van m'n broek was in één keer nat en ik voelde iets gelei achtigs aan m'n been plakken. Daar zat ik dan met mijn goede gedrag in m'n onderbroek het bloed van me af te vegen. Blijkbaar vinden de beestjes mijn bloed hier nog erg lekker..

Vandaag heb ik met Jan de theeplantages van hun mogen bewonderen. Ze hebben hier in totaal iets van 8000 m2 grond met allemaal thee plantjes. Dit wordt geplukt door een lokaal gezin wat hier woont. Het is een erg mooi gezicht en op de plantage heb je een heel mooi uitzicht op het Udawala national park in de verte. Als je de verrekijker pakt kun je bij wijze de olifantjes zien ploeteren in het meer;) Wel merk ik dat mijn conditie er niet beter op is geworden hier, we moesten een steile weg weer naar boven lopen naar het huisje en ik was al helemaal buiten adem. Als ik terug kom wil ik gelijk weer op het paard, dit mis ik toch wel echt beetje! In de middag zijn we met de auto weer terug gegaan naar Hellabeem. Zojuist nog even een flinke schoonmaak gehouden en vanaf morgen keihard bezig met de laatste interviews en het in elkaar zetten van de film!

Dit was het dan weer voor deze week, ik hoop dat ik jullie weer een leuk verhaaltje heb bezorgd om te lezen!

Liefs Eva