Yala en Kataragama

Hallo allemaal,
Inmiddels heb ik er al weer twee maanden opzitten, met nog maar 6 weken stage in het vooruitzicht voor onze vakantie, wat gaat de tijd toch snel. 23 december tot 20 januari heb ik de tijd om rond te reizen door het mooie Sri Lanka. Ook al heb ik al veel gezien, je raakt volgens mij nooit uitgekeken op dit land.

Afgelopen maandag heb ik mijn eerste beoordeling gehad van stage. De stagebegeleider is erg tevreden over ons en de lessen die we geven, hier kunnen we toch wel een beetje trots op zijn!
Ook is ons idee goedgekeurd over een dansvoorstelling voor de meiden. Dit willen wij doen om hun een beetje extra in het zonnetje te zetten. Deze voorstelling wordt waarschijnlijk tegelijk met ons afscheid in december gehouden. De komende weken staat dus in het teken van dansjes bedenken en keihard oefenen.

Deze week hebben we met de weerbaarheidslessen stoeien en afweertechnieken gedaan. Het is voor de jongens belangrijk hoe ze zichzelf moeten verdedigen of hoe ze zichzelf kunnen losmaken als iemand ze vastpakt. Met dat stoeien gebeuren er toch nog wel is wat ongelukjes. Er was een tand van een jongen in het hoofd van een andere jongen gekomen, waardoor die een snee had. Onze namen werden geroepen of we even wilden kijken. Ze denken vaak dat we van alles wel verstand hebben, helaas is dit niet altijd het geval;). Wel kon ik zien dat het een kleine snee was, die echt niet gehecht hoefde te worden. Toch wilde hij per see naar de dokter, omdat die bang was dat het heel ernstig was, je kunt ze dan echt niet van je gelijk overtuigen.
In Sri Lanka is het heel normaal dat je voor de kleinste dingen naar de dokter gaat, mama zou zich hier helemaal thuis voelen haha.

Tijdens het sport uur heb ik het basketballen geïntroduceerd. Dit is een sport wat voor rolstoelers ook erg toegankelijk is. Het verbaasde mij dan ook dat andere studenten dit nog nooit eerder hadden gedaan. Iedereen kan hier op zijn eigen manier meedoen en daardoor waren ze allemaal heel erg enthousiast.

Omdat Sameera woensdag ziek was moesten we de kinderen van buitenaf alleen doen. Één keer in de twee weken komt er een andere fysiotherapeut langs die er gelukkig vandaag wel was. Vanwege de verschillende beperkingen is het soms lastig om voor iedereen geschikte activiteiten te bedenken, wel wordt je hierdoor erg creatief en kom je voor veel leuke uitdagingen te staan.
In de groepsles PMT hebben we woensdag weer gekickbokst. De jongens kunnen zich hier mooi uitleven en vinden dit dan ook erg leuk. Vanaf volgende week gaan we hier wat meer PMT en zelfverdediging stukjes in verwerken.

Helaas had ik net als vele andere jongens op Hellabeem donderdag de griep te pakken. In de nacht had ik het al ijskoud en dan weer bloedheet, dus er zat niet veel goeds aan te komen. Ik heb de hele dag op bed gelegen en ben goed verzorgd door Jeske en Sameera. Gelukkig voelde ik me die avond al een stuk beter.
De tuk tuk driver Chatu heeft ons gevraagd om dit weekend met de familie van zijn vrouw Rokshani door te brengen en naar yala te gaan, het grootste nationaal park van Sri Lanka. Hier zeiden we natuurlijk geen nee tegen!

Vrijdag ochtend zijn we rond 7 uur vertrokken richting Matara, waar de rest van de familie zou komen met een eigen bus. Jeske had afgelopen weekend in Weligama drie Israëlische jongens ontmoet die ook meegingen naar het nationale park. De hele familie ging zo ongeveer mee van kleinkinderen tot de grannies. Onderweg namen we lunch en gingen toen met een luxe jeep verder naar het park. Omdat wij een residence visa hebben en met locals meegingen hoefden Jeske en ik maar een euro entree te betalen, de drie Israëlische jongens betaalden wel 20 euro voor het park, verschil moet er wezen zal ik maar zeggen!

Yala national park is de grootste in heel Sri Lanka. Het was een mooie omgeving en we hebben veel gezien, helaas was het regenachtig weer waardoor de dieren zich in de jungle verschuilen. Zo hebben we geen luipaarden gezien en maar één olifant. Wel hebben we apen, krokodillen, bambi hertjes, pauwen, veel vogels, buffels en wilde zwijnen mogen bewonderen.
Gelukkig bestaan er nog genoeg nationale parken in Sri Lanka die ik kan bezoeken, wel is Yala de enige waarin je luipaarden zou kunnen spotten.

Hierna zijn we met de familie naar Kataragama gegaan waar we gingen overnachten. We sliepen met z'n vieren op een kamer, omdat het anders te duur was. Waar normaal een soortgelijke kamer rond de 1500 rps kost, was deze het dubbele. Dit komt omdat Kataragama een heilig plaatsje is met veel tempels waar veel locals en toeristen op afkomen.

's avonds hebben we de vrouwen geholpen met koken, wat erg leuk was om te doen. Ze koken alles heel erg vers en gebruiken verschillende groenten en fruit. Ook gebruiken ze kokosnootmelk om verschillende curry's te maken.
Na zo'n lange dag ben je toch wel gaar, de vraag of we om 3 uur in de nacht meegingen naar een tempel was dan ook snel beantwoord.

Zaterdag stond in het teken van tempelbezoeken. In de ochtend zijn we naar een berg tempel geweest. Van tevoren worden er fruitmanden en bloemen gekocht als offer voor boeddha. De vrouwen en de kinderen werden met de jeep naar boven gebracht langs een erg smal paadje steil omhoog wat zorgde voor veel gelach en gezelligheid. In de tempel hebben we eerst heel lang gewacht, hierna werden de bellen geluid die elke keer een keihard geluid produceerde, de muziek in de discotheek is er niks bij.
Toen zagen Jeske en ik iets wat we nog nooit hadden meegemaakt. Een man en een vrouw waren aan het schudden met hun hoofd, zaten te zwaaien met hun armen, te schreeuwen en zingen en elkaar aan te raken. We wisten niet wat we zagen en moesten in eerste instantie moeite doen om onze lach in te houden. Het leek wel alsof ze een kwade geest in zich hadden. Later liepen ze doodnormaal bij de lunch weer langs, ik stond er echt versteld van.
Toen later een familielid van Rokshani (vrouw van Chatu) precies hetzelfde kreeg, vond ik het toch een beetje eng. Hij begon keihard te schreeuwen en met zijn hoofd te schudden. Op een gegeven moment zakte hij in elkaar en stond hij strak van de spierspanning. Zijn ogen rolden weg en het leek wel alsof hij in een soort trans was. Toen er wel vier mensen om me heen zo deden, voelde ik me totaal niet meer op m'n gemak. Toen het familielid bijkwam vertelde hij dat hij zich er niks meer van kon herinneren. Er komt een goede god in hem die dingen in het Tamil vertelt tegen familieleden, hij kan dan problemen oplossen.
Ik vind het maar een raar gebeuren en geloof er echt niet in, maar stond wel echt helemaal versteld toen ik dat zag.

Na de tempel zijn we weer teruggegaan naar ons guesthouse. Je bent wel een aantal uur bij zo'n tempel waardoor ik blij was dat ik even kon liggen. Helaas was dit van korte duur, want het volgende tempel bezoek stond alweer op het programma. Eerst ging iedereen zich wassen in de rivier en we zijn daarna naar een hele grote tempel geweest waar veel verschillende godsdiensten naast elkaar leven. Er werden weer van allerlei offers gekocht voor boeddha, het is onvoorstelbaar hoeveel de locals uitgeven aan dit geloof. Het was super druk bij deze tempel, mensen waren allemaal in het wit gekleed en er stond dan ook wel een 40 meter lange rij voor het offeren van het fruit aan boeddha. Er werd in een soort van fanfare gedanst en veel muziek gemaakt. Gelukkig waren we er op voorbereid dat we weer veel mensen zouden zien die zo raar doen. We dachten dat we klaar waren, maar toen kreeg dezelfde man als vanmiddag weer een god in zich, hij zei dat het een andere god was dan die van vanmiddag. Dit duurde wel een uur en hij deed nog gekker dan de eerste keer. Hij sloeg kokosnoten op zijn hoofd kapot, had vuur in zijn hand en zwaaide zo hard met zijn hoofd dat het leek alsof deze er elk moment af kon knallen. Ik werd heel erg bang en wilde het liefst zo snel mogelijk weg.
Het is zo raar om te zien, je weet niet wat het is, het lijkt dat deze mensen zo erg geloven dat ze zichzelf in zo'n toestand kunnen brengen.
Rond half elf zijn we weer terug gegaan naar ons guesthouse, eten hoefde ik niet meer want na het offeren aan boeddha wordt al het fruit zelf opgegeten.

Zondag ochtend hebben we nog weer twee tempels bezocht. Bij elke tempel haal je je handen door het vuur, krijg je een stip op je hoofd met een soort wit poeder, wat haast niet te zien valt op onze blanke huid natuurlijk. Ze gieten ook heilig water in je handen wat je gedeeltelijk op moet drinken en over je gezicht en haar heen moet wrijven. Na al deze tempel bezoeken hadden Jeske en ik het wel gezien, je bent er toch vaak een aantal uur en moet de hele tijd staan waardoor je erg moe wordt. Ze kennen zoveel verschillende rituelen in dit geloof en zijn ook zeer bijgelovig. Zo geloven ze dat als je een kokosnoot kapot gooit dat je wensen uitkomen, nou het zal me benieuwen.
's middags zijn we naar een rivier geweest waar je je kon wassen en waar we onze lunch namen. Onderweg hadden de mannen biertjes voor ons gekocht, waar weer erg geheimzinnig over werd gedaan. We dronken dit in de bus op zonder het bijzijn van de vrouwen. De terugreis werd de bus omgetoverd tot een feestbus. Er werd muziek gemaakt met trommels en we hebben allemaal gedanst in het gangpad. Het was heel erg gezellig met deze mensen, ze zijn stuk voor stuk heel erg aardig en af en toe een beetje gek!

Het was een erg leuk en druk weekend, het is toch weer anders als je met locals op stap bent. Een ervaring die je bij zult blijven met deze lieve familie! Wel heb ik voorlopig genoeg tempels gezien haha

Ik kijk weer uit naar jullie reacties
Liefs en groetjes vanuit Sri Lanka

p.s. de foto's uploaden geeft teveel gedoe, waardoor ik ze 1x in de paar weken op facebook plaats:)