Home of Hope en Kandy

Hallo allemaal,

Afgelopen weekend hebben we een bezoekje gebracht aan de andere 2 PMT studenten. Zij lopen stage op Home of Hope, een weeshuis voor kinderen in Sri Lanka. Dit is gelegen in Digana, ongeveer een uurtje van Kandy af. Vrijdag ochtend zijn we al om 06:15 met de trein vertrokken richting Colombo, waar we over moesten stappen naar Kandy. Dit was de intercity trein waardoor je maar 3 uur onderweg was in plaats van 5/6 uur. We hadden dus niet veel keus en gingen heerlijk om half 6 uit ons bedje. We dachten dat we een tuk tuk hadden besteld voor die ochtend, maar de beste meneer nam zijn telefoon niet meer op. Gelukkig was onze fysiotherapeut zo lief om ons te brengen, zelfs om 05:45 gaat hij hier zijn bed voor uit ;)

In totaal was het een 7 à 8 uur durende reis naar Kandy. Een trein is daarentegen wel echt een fijn vervoersmiddel. Je kunt vaak zitten, hebt een mooi uitzicht en het is super goedkoop. Een nadeel is wel dat de treinen niet altijd rijden en je soms wel 1,5 uur moet wachten op je overstap. Zo zijn we nog even door Colombo gewandeld, een grote stad met heel veel winkeltjes en marktjes. Wat opvalt is dat er op één plek soms wel 5 schoenen winkels naast elkaar staan. Ze zien iemand met een schoenenwinkel die veel geld verdient en willen dit vervolgens ook, ze snappen nog niet dat dit niet werkt als je dezelfde prijzen houd ;)

In Kandy hebben we afgesproken bij de KFC, jawel fastfood hebben ze hier ook. Het was leuk om de andere meiden weer te zien. Ook hebben we de andere 3 studenten ontmoet, ze zitten in totaal met z’n vijven bij Home of Hope. 2 PMT studenten, Ianthe en Rick zijn twee ceasar studenten en Maxine is een afgestudeerde fysiotherapeut. Het was gelijk al heel gezellig. In de middag hebben we lekker geshopt in Kandy. Het viel me op dat die andere meiden al heel veel hadden gekocht en elke winkel wel weer uit kwamen met volle tassen. In Kandy heb ik een Sari gekocht, iets wat veel onder de vrouwen wordt gedragen.’s Avonds zijn we heerlijk uiteten geweest bij een restaurant met een heel mooi uitzicht op Kandy. Eindelijk wat vlees genuttigd, wat was dit lekker zeg.

De volgende dag was er childrens’s day op Home of Hope. Dit was heel erg leuk om te zien. Er wonen 88 kinderen in het weeshuis waarvan de jongste 3 jaar is en de oudste 19. De verschillende groepen hebben allemaal opgetreden met hele mooie dansjes en muziek. Zo kregen zij de volle aandacht die ze zeker verdienen! We hadden die ochtend allemaal onze Sari aangedaan met de meiden, de logopediste heeft ons hier mee geholpen want het is zeker niet eenvoudig om het aan te trekken. Het is een super lang doek wat helemaal moet worden gevouwen en om moet worden gewikkeld.

’s Middags hebben we genoten van een heerlijke lunch en kregen we een rondleiding op Home of Hope. Het is een super groot terrein met veel verschillende gebouwen. Zo heb je voor de PMT studenten een apart gebouwtje en is er een hele grote snoezelruimte. Het was heel erg modern en luxe vergeleken bij ons terrein, maar dat zegt natuurlijk niks.

’s Avonds zijn we in het plaatsje Digana uiteten geweest. De rijst begin ik hier steeds lekkerder te vinden alhoewel ik er wel echt een dikke rijst buik van krijg. Bij Home of Hope hebben we spelletjes gedaan en een filmpje gekeken. Het was super gezellig met iedereen, het is toch anders dan dat je met z’n tweeën bent. Ook komen er 2 bij mij uit de buurt, waardoor het weer even lijkt alsof je in je eigen omgeving bent.

De dag erna wilden Jeske en ik na het ontbijt weer terug gaan naar Weligama. De andere studenten waren van plan om een olifanten foundation op te zoeken en dit konden we natuurlijk niet laten gaan. We mochten de olifanten wassen met kokosnoot schillen en kregen een lekkere douche. Dit was echt super gaaf, deze dieren zijn echt heel bijzonder en mooi om te zien!

Rond 3 uur gingen we terug naar Weligama, dit zou ongeveer 6 uur moeten duren deze reis. Ze hadden ons verteld dat het met de bus een stuk korter zou zijn. Dit hebben we wel geweten! Op dat moment was ik echt klaar met de lokale mensen die ons er elke keer weer inluisden. Nee er rijden geen intercity bussen meer, vervolgens zie je de laatste bus voorbij scheuren. Dit probeer je dan in het Engels uit te leggen, maar hier begrepen ze geen donder van! Na 9 uur reizen waren we dan eindelijk weer aangekomen op Hellabeem. We hebben wel een heel leuk weekend gehad met de andere studenten in Kandy en die gaan we ook zeker vaker opzoeken:)

Groetjes